- ziyarətgah
- ə. və f. ziyarət yeri; ziyarət olunan qəbir, pir, ocaq və s
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti. 2009.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti. 2009.
ziyarətgah — is. <ər. ziyarət və fars. . . . gah> Ziyarət yeri, ziyarət üçün gedilən yer. <Şeyx Kəbir:> Qapılıb hissə olmasan gümrah; Olacaq məqbərin ziyarətgah. H. C.. Bakının ətrafındakı kəndlərin bir qismində bir çox pirlər, ocaqlar,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ətəbə — ə. 1) pillə, nərdivan pilləsi; 2) kandar, astana; 3) müqəddəslərin qəbirləri olan ziyarətgah; 4) ziyarətgah … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
imamzadə — is. <ər. imam və fars. . . . zadə> İmamların, övliyaların və onların övladlarının basdırıldığı yer; ziyarətgah. <Gövhərtacın anası:> Dünən mən gedib imamzadədə şam yandırdım. Ə. H.. Bu on beş il ərzində yer qalmadı – pir, imamzadə,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
türbə — is. <ər.> Qəbir, məzar. // Böyük, yaxud müqəddəs sayılan şəxslərin qəbirləri üzərində tikilən və sonradan çox vaxt ziyarətgah olan bina; məqbərə, mavzoley. Qızıl Arslan İraqdakı türbələri ziyarət edəndən sonra Bağdada qayıtdı. M. S. O.. Biz … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hərəm — ə. 1) Misirdə qədim zamanlardan qalmış ehramlardan hər biri; 2) həndəsədə: piramida ə. 1) qadağan olunmuş yer; 2) bax: hərəmxanə; 3) ərli qadın; 4) müqəddəs yer; ziyarətgah; 5) ətrafı divarla əhatə olunmuş həyət. Hərəmi şərif «şərafətli hərəm»… … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
müqəddəs — ə. 1) ən əziz, ən istəkli şey; 2) tutiya; 3) Allah, peyğəmbər və imamlara münasibəti ifadə edən epitet; 4) ziyarətgah … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
beyt — 1. is. <ər.> İki misradan ibarət olan şeir parçası. Şerin ikinci beyti. – Azca rəngi özünə gəlmiş Həkimülmülk beyti təkrar etdi. M. İ.. Fəhlə yavaş yavaş hecaladı, bir dəfə oxuyandan sonra ilk beyti əzbərlədi. M. Hüs.. 2. is. <ər.>… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ocaq — is. 1. Xörək bişirmək, su, yaxud evi qızdırmaq üçün bir tərəfi açıq, üç tərəfi daşdan, kərpicdən hörülmüş kiçik tikili; ümumiyyətlə, od yandırmaq üçün yer. Ocağa odun qoymaq. Ocaqda xörək bişirmək. – Kərbəlayı Qurban başmaqlarını çıxardıb ocağın… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti